Met deze expositie neemt de galerie deel aan de Be.TOUR, een subevenement van de BJW. Voor hun Open Call vroegen ze kunstenaars om een hedendaagse variant van de zegelring te maken. Een zegelring die laat zien wie je bent. Mijn ring verwijst naar de niet aflatende bron van ideeën en gedachten in mijn hoofd - tegelijkertijd een zegen en een vloek en een kenmerk van mijn syndroom van Asperger. Verborgen in een ruimte onder de steen zitten kleine stukjes messing. Als ze bewegen, maken ze geluid en vertegenwoordigen ze de gedachten die door mijn hoofd rondtollen.

On our planet dominated by the urgency of transformation, PARTICLE[S] proposes a variation on the theme of tiny forces, their active solidarity, their concealed power. Their subtle arrangement creates a work, or on the contrary, generates chaos. The strength of PARTICLE[S] is irresistible...

Diamonds are a girl's best friend zei Marylin Monroe. Als gecertificeerd Diamond Grader heb ik veel schitterende diamanten gezien. Helaas hebben diamanten en edelstenen ook een minder schitterende kant. Bij het delven en slijpen van stenen zijn de arbeidsomstandigheden vaak slecht en ontstaat veel milieuschade. De hoge prijs die een consument betaald voor zo'n steen gaat niet naar de mijnwerker en slijper, maar naar de tussenhandelaren. De echte prijs wordt betaald door de natuur, de arbeiders en plaatselijke bevolking, die achterblijven met de gevolgen van de schade.

De beschrijving van de open call van Ariel raakte me meteen. Het onderwerp wat ik wilde verbeelden was direct duidelijk. Mijn moeder is dement. Ik zie haar vechten met het verliezen van zichzelf en haar angst voor de toekomst. Ze geeft aan dat ze denkt dat ze niet meer van waarde is. Vandaar dat de vraag, of je zelf mag beslissen of je leven voltooid is, zich aan mij opdringt. Het vatten van zo'n emotioneel beladen onderwerp  in een vorm was moeilijk. De vorm van de broche lijkt simpel. Net als het beantwoorden van de vraag simpel lijkt. Totdat je hem daadwerkelijk moet beantwoorden. Dan blijkt dat het allemaal heel complex is.

Vaak wordt gedacht dat een 3D printer een kant-en-klaar eindproduct oplevert. Bij sommige materialen is dat ook zo. Een voorbeeld is het grijze proefmodel op de foto. Je kunt ook direct zilver printen, maar dat is nog steeds erg duur. Daarom wordt alleen het wasmodel 3D-geprint. Een 3D computermodel kan ingewikkelder zijn dan een met de hand gemaakt ontwerp. Het gietproces en de afwerking blijven hetzelfde. Een 3D print heeft ook beperkingen. Er zijn namelijk gaten gemaakt in de bodem van deze beker om hem te kunnen printen. De 3D print wordt gemaakt in een bad van vloeibare was en hars. Het mengsel stolt op de plek waar de laserstralen elkaar kruisen en vormt zo het model. Dit vloeibare mengsel moet wegvloeien, zodat de vorm kan uitharden onder invloed van UV-licht. In een beker zonder gaten in de bodem blijft de vloeistof achter. Hierdoor zou je een blok krijgen in plaats van een holle vorm. De vorm en dunne wand van deze beker maken het gieten ervan technisch ingewikkeld. Daarom werden er twee wasmodellen geprint en zo kon ik het blauwe reservemodel laten zien. De technische ondersteuning en het vakmanschap van de gieters van Horbach uit Idar-Oberstein maakten mijn idee realiteit.

Marmer is hard, maar kan heel goed bewerkt worden met eenvoudig handgereedschap. Het is altijd al populair geweest bij beeldhouwers om mensfiguren mee te maken. Hierdoor paste het goed bij mijn idee voor de open call My Body, My Decision van Ariel Lavian. Het stof dat vrijkomt bij het bewerken is niet giftig, maar zorgt voor stoflongen. Het dragen van een mondkap en schuren met waterproof schuurpapier is belangrijk. De kleine stukjes marmer die overblijven maak ik fijn. Samen met het gruis van het vijlen en schuren verwerk ik het in een vijzel. Ik maak het heel fijn waardoor het gebruikt kan

Ik zie dit vaak bij bedrijven met milieuvriendelijke producten: milieuvriendelijke sieraden. Met de volgende tekst worden de producten aangeprezen.

Overwegen om dingen wel of niet te kopen is duurzaam. Kopen bij een kringloopwinkel is dat ook. Tenminste, als je niet iets koopt dat je snel weer weggooit. Deze stoel uit de kringloop heb ik voorzien van een nieuwe bekleding en schuimlaag. Het schuim komt uit koffers met showroomverlichting. Toen ik de koffers aan het opruimen was, heb ik het schuim bewaard omdat het nog bruikbaar was. Gelukkig heb ik ruimte om dingen te bewaren tot ik ze kan gebruiken. Dankzij de flexibele rugleuning en het vernieuwde

Als kind leerde ik: verbeter de wereld begin bij jezelf. Het past bij mij als maker en dromer om iets doen om de wereld te verbeteren. Ik hoop dat ook anderen zien dat iets geen afval, maar bruikbaar materiaal en gereedschap is. Daarom deel ik hier mijn praktische oplossingen. Natuurlijk is een deel van het recyclen en opknappen voortgekomen uit een gebrek aan middelen. Iets opknappen dat een ander weg doet is goedkoper dan nieuw kopen. Tegelijkertijd leerde het me dat dingen die met oog voor

Een zoon die 50 wordt is een feest en een speciaal cadeau waard. Met het ouder worden ervaar ik dat de dingen van waarde vooral je herinneringen zijn. Momenten die ik deelde met wie me lief zijn. Samen eten en drinken is vaak onderdeel van het samenzijn. Voor een jarige die dol is op espresso en een prachtig espressoapparaat heeft heb ik deze lepels ontworpen. Op de foto's zie je de test lepels van messing plaat en de twee bewerkingen die de Argentium plaat ondergaat. De plaat is deels gesmeed en gepolijst. Daarna is de plaat gevouwen en deels gematteerd. Het vouwen van de 

Toen ik iemand vertelde dat ik blij was dat ik een van mijn ringen in een kloeke herenmaat had verkocht, kreeg ik bovenstaande vraag. Bij het ontwerpen van een sieraad ben ik bezig met het zoeken naar vormen die tot de verbeelding spreken. Of de drager van een sieraad een vrouw of een man is, of iemand die zich geen van beide voelt, speelt voor mij bij het ontwerpen geen rol. Uit praktisch oogpunt maak ik de ringen op mijn maat. Zo kan ik uitproberen of een ring draagbaar is en mezelf als

In mijn atelier verzamel ik mijn vondsten. Er zijn verschillende soorten vondsten. Een van de soorten is de categorie ruw materiaal. Stukken hout uit een container. Neutraal van vorm en geschikt om te gebruiken voor een mal bijvoorbeeld. Er zijn ook vondsten, die direct een beeld bij mij oproepen. Die liggen gesorteerd in bakjes of bakken. Baksteen bij baksteen, ijzer bij ijzer enz. Ook zijn er doosjes waarin vondsten liggen die bij elkaar horen. Niet samen gevonden, maar dingen waarvan ik het gevoel heb dat ze samen horen.

Regelmatig reageer ik op zogenaamde open calls om werk te maken voor een tentoonstelling. Ik vind het fijn om mezelf op deze manier uit te dagen. Natuurlijk is het ultieme doel geselecteerd te worden. Tot nu toe kwam ik niet verder dan de 2e ronde van de selectie. Het is daarom extra fijn om voor Devotional Jewellery geselecteerd te zijn. Helaas was ik niet in de gelegenheid om bij de opening in Padua aanwezig te zijn, 

De cyclus van het leven is compleet met de dood. Soms een last, maar vaak met trots, draag je de herinneringen aan een geliefde de rest van je leven met je mee. De video laat de zien wat de functie van de doos is. De doos is een onlosmakelijk onderdeel van dit werk. Enerzijds is het een sokkel en anderzijds kun je er iets beschermd in bewaren.

Het voor de wedstrijd voorgestelde thema was niet bedoeld als "religieuze toewijding", maar als een brede visie op het concept en de betekenis van "Verlies", bedoeld als een plotseling, totaal en permanent verlies van een geliefde persoon, zoals bijvoorbeeld te zien is in de juwelen van de zogenaamde rouwjuwelenproductie uit het Victoriaanse tijdperk, of van een verlies waarbij het vitale systeem van onze planeet betrokken is. De selectie van de auteurs werd samengesteld door Dr. Mirella Cisotto Nalon, voormalig hoofd van de sector culturele activiteiten van de gemeente Padua, en door Dr. Elena Alfonsi, wetenschapper in de geschiedenis van de kunstkritiek en cultureel thanatoloog.

Het verwerken van verschillende materialen vind ik een fijne uitdaging. Elk materiaal heeft zijn karakter met voordelen en beperkingen. Zilver is hard, maar kan omgesmolten worden als het eindresultaat niet naar wens is. Hout is zachter, maar een stuk dat te kort wordt afgezaagd kan niet onzichtbaar verlengd worden. Zo'n blokje eindigt bij mij niet in de afvalbak, maar in een doos. Allerlei andere stukjes wachtten daarin op een nieuwe kans. Zo bewaar ik ook de afgeknipte schachten van mijn laarzen.

Van 21-11-2021 tot en met 20-02-2022 exposeren Maike Denker, Studio SUFI, Dorieke Schreurs, Bronwen Jones en ik bij Studio D'O.

Daarvoor volgde ik een workshop bij Dorieke Schreurs van Studio D'O. Zij weet heel veel over het maken van anorganische pigmenten. Ze gebruikt die pigmenten in haar eigen schilderijen, maar geeft haar kennis ook door met workshops en als freelance docent. Wie liever alleen maar schildert kan pigmenten bij haar kopen. Dorieke onderzoekt materialen en mogelijkheden om een duurzame ontwikkeling in het maken van kunst te realiseren. In mijn zoektocht naar duurzame materialen kwam ik haar werk tegen.

Nadat een beeld klaar is komt de volgende klus. Fotograferen en teksten schrijven voor de website. Mijn werkstuk bepaalt waar de fotoshoot is. Het atelier, de tuin, de woonkamer en zelfs de wc kan hiervoor dienst doen. Meubels worden verschoven, planken en doeken geselecteerd om te dienen als achtergrond. Na het fotograferen van mijn Taurus ging alles weer terug op zijn plaats. Terwijl ik even later op de bank zit schijnt het herfstzonnetje door het glas-in-loodraam. Moeder natuur trakteert!

Onze kat is een schatje. Hij geniet van de tuin maar racet ook graag door het huis. Een botsing met een van mijn beeldjes was dus te verwachten. Met berusting raapte ik de onderdelen op en bracht ze naar het atelier. Weer wat geleerd, want tin is bros en de figuurtjes waren te dun. Vanaf nu maak ik mijn tinnen beeldjes met een intern ijzeren geraamte. Gelukkig bewaar ik mijn mallen en kon ik het opnieuw gieten. Nu hoef ik alleen nog te beslissen of ik de brokstukken omsmelt of dat ik er misschien broches van maak.

Helaas moet je kunst in het echt zien. Ik vind dat jammer, omdat niet iedereen de mogelijkheid heeft om een museum te bezoeken. Gelukkig zijn er buiten musea nog andere mogelijkheden. Er staan heel veel beelden op pleinen en in parken. Die kun je gewoon gaan bekijken en die mag je zelfs aanraken! Er zijn ook galeries die je kunt bezoeken. Als je het een beetje eng vindt om daar binnen te stappen, dan kun je ook een kunstmarkt bezoeken. Het gaat er namelijk niet om dat je kunst ziet van een beroemde kunstenaar. Het gaat erom of je geraakt wordt door een kunstwerk, niet of je het kunt begrijpen of betalen. Je kunt gewoon plezier hebben om naar iets te kijken omdat je van de kleur houdt.

De tv kan mij vaak niet boeien. Ik lees liever een boek of ben aan het schetsen als ik niet in mijn atelier werk. Toch hou ik wel van bewegende beelden. De beelden van Jean Tinguely bijvoorbeeld. Het bezoeken van zijn museum, in Basel Zwitserland, staat op mijn wensenlijst. Tot mijn grote plezier kwam het Tinguely museum in augustus naar Maastricht toe. Onder het motto Museum Tinguely Ahoy maakte het museum een reizende tentoonstelling op een boot. Het vierde hiermee zijn 25-jarig jubileum. Jean Tinguely (1925-1991) is een innovatieve Zwitserse kunstenaar uit de twintigste eeuw die werkte met afvalmateriaal. In een speciaal omgebouwde schuit ging de expositie langs

Ik ontwikkelde mijn liefde voor de natuur al op jonge leeftijd. We gingen vaak wandelen en mijn vader vertelde ons dan allerlei wetenswaardigheden over de bebouwing. Mijn moeder kende bijna elke plant die we onderweg tegenkwamen en mijn broer kende de vogelgids helemaal uit zijn hoofd. Een bezoek aan deze tentoonstelling is bijna vanzelfsprekend als je, zoals ik, van de natuur en van tuinieren houdt.

Tijdens mijn studies leerde ik deze Engelse beeldhouwer kennen in MUHKA in Antwerpen. Daar zag ik voor het eerst zijn werk. Hij maakte in die tijd tochten door het platteland en verzamelde natuurlijke materialen en huishoudelijk afval, waarmee hij zijn werk maakte. Vanaf midden jaren tachtig werkte hij niet meer met losse plastic onderdelen, maar begon hij grote bronzen sculpturen te maken. Sinds het einde van de jaren tachtig maakt hij ook veel tekeningen. Op deze tentoonstelling waren

< de Mirror ring en de daarvan afgeleide Circle of life ring >

Afwegen wat je wel en niet deelt is heel persoonlijk. Ik kijk naar wat ik interessant vind van iemand die mij boeit. Zo kijk ik heel graag naar foto's van ateliers. Volgens mij niet alleen vorm van voyeurisme, maar het is ook informatief. Er zijn vaak handige oplossingen te zien. Hoe je iets op kunt bergen of een stuk gereedschap kunt maken van iets dat je al in huis hebt. Vandaar dat ik op mijn homepage een foto van mijn atelier gezet heb.

Ik wil helemaal niet bloggen. Het liefst zit ik in mijn atelier te werken. Wat ik daar doe heeft voor mij waarde. Bloggen, Instagram en een website kosten tijd en leidden af. Toch heb ik een eigen website gemaakt, een Instagram account en zelfs een aantal blogs geschreven. Niks is zo inconsequent als de mens, nietwaar.

Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet voorbij een container kan lopen zonder erin te kijken. Ja, ik ben heel nieuwsgierig wat dat betreft. Toch heeft het ook te maken met duurzaamheid. Ik heb materialen nodig om iets te kunnen maken. Steen, hout, goud en zilver worden gewonnen in de natuur. Elke vorm van mijnbouw heeft een negatieve invloed op de natuur er omheen. Ook als het hout komt uit duurzaam beheerde bossen, verliezen allerlei dieren en insecten hun habitat. Ik probeer daarom zoveel mogelijk gebruik te maken van materiaal dat ik vind in mijn omgeving. Regelmatig loop ik daarom

walking the dogalong a pathhardened with debris

Onze hond moet regelmatig op mij wachten omdat ik een stuk ijzer, tegel of steen moet uitgegraven tijdens onze wandelingen. Mijn vondsten gebruik ik op verschillende manieren. In dit geval zag ik in de vorm van dit stuk ijzerdraad meteen een nieuwsgierig onderzoekend wezen. Ik heb het min of meer gebruikt zoals ik het gevonden heb en de tinnen kop en pootjes eraan gegoten. Uit mijn verzameling oud ijzer komt het staartje van prikkeldraad dat ik een andere keer had gevonden.

Als klein meisje ging ik al met mijn ouders en broertje naar galeries, musea, oude gebouwen en kerken. Door mijn opleiding aan de kunstacademie kan ik nog meer genieten van de kunst die ik overal ga bekijken. Inmiddels heb ik een verzameling catalogi en andere kunstboeken. In plaats van tv-kijken blader ik liever in mijn kunstboeken.

Verbeter de wereld, begin met jezelf. Vanuit dat idee probeer ik mijn steentje bij te dragen aan het verantwoord omgaan met het milieu. Zo werden de scherven van een lamp die ongelukkig sneuvelde geen afval, maar materiaal. Van een grote scherf heb ik ovalen geslepen, die ik verwerkt heb in een ketting. De vierkante messing draad, die daarvoor gebruikt is, heb ik getrokken van messing staafjes die ik vond op een bouwplaats.

Het beheersen van verschillende technieken is voor mij heel belangrijk. Voor het omzetten van ideeën in vormen heb ik verschillende materialen en technieken nodig, om niet gehinderd te worden door technische beperkingen. Toen ik zag dat Peter Vermandere een workshop gieten organiseerde in zijn atelier in Antwerpen, heb ik me meteen ingeschreven. Zo heb ik opnieuw voor een week een hotel geboekt  in Antwerpen en ben ik op maandagmorgen heel vroeg in de trein gestapt. In Idar Oberstein, tijdens de International Summer Akademie 2018, had ik al van diverse deelnemers gehoord datze de workshop die ze bij Peter hadden gevolgd heel goed vonden. Ik kan niet anders zeggen dan dat ze gelijk hadden. Peter heeft heel veel verschillende technieken aangedragen en bood volop ruimte om te experimenteren. Voor de klassiek verloren was techniek moet je investeren in een smeltoven en een keramische oven, wat niet voor iedereen is weggelegd. Met de andere technieken kun je min of meer meteen aan de slag in je eigen atelier. Het gieten van tin in siliconenmallen en vormzand biedt veel ruimte om te experimenten en maakt het mogelijk om je ideeën sneller te ontwikkelen. Bij mij kwamen de zoömorfe figuren weer tot leven. Veel van mijn eerste beelden en objecten waren geïnspireerd op de vormen van dieren. Wellicht 

Tijdens de tweede week ben ik op dinsdagmiddag snel naar DIVA gewandeld. Diva is het diamantmuseum met een hart voor zilver, zoals ze dat zelf zeggen. Ik had maar een half uur om de expositie van de Jewelry Award 2018 te gaan bekijken voordat het museum ging sluiten, want de lessen bij HRD eindigen om 17.00 uur. Terwijl ik op adem kwam

Het beoordelen van diamanten gebeurt aan de hand van een standaard methode waarbij je elke diamant beoordeelt op de 4 C's, Carat, Clarity, Colour en Cut.

Iets meer dan een jaar nadat ik de eerste prijs had gewonnen bij de Jewelry Award 2017, ging ik naar Antwerpen om mijn eerste prijs te gaan verzilveren. De Diamond Grading cursus startte op 1 oktober en duurde 3 weken. Door de week sliep ik in een hotel in Antwerpen en in de weekenden ging ik met de trein terug naar huis. Ik genoot van de treinreis vanwege het prachtige landschap dat voorbij trok en het gemak van een korte wandeling van het centraal station naar HRD. In mijn Nederlandstalige cursus zaten maar 4 studenten. We kregen elk een vaste werkplek met een eigen microscoop, een gereedschapsset, een cursusboek, een heleboel diamanten om mee te oefen en werden

De buitenkant van veel stenen laat niet meteen zien hoe de steen eruit komt te zien als je deze bewerkt en polijst. Door stenen in plakken te zagen kun je zien welke schatten er aan de binnenkant verborgen liggen en krijg je ook handzamere stukken om mee te werken.

De workshop Cut, Grinding and Polishing gegeven door Alexander Friedrich was in de steenslijpwerkplaats van de Trier University of Applied Sciences op de Campus in Idar-Oberstein, Duitsland. Op de foto's staat een deel van de machines waarmee we hebben leren werken. Helemaal links staan de slijpmachines met slijpschijven in verschillende grofheden, waarmee van een ruwe steen een cabochon geslepen kan worden. De steen en slijpsteen worden gekoeld met water en de roze doekjes zorgen ervoor dat het water zonder al te veel gespetter op de slijpsteen komt. Op de middelste foto staan de machines waarmee de stenen gepolijst kunnen worden. De slijpschijven zijn gemaakt

Door mijn opleiding als beeldhouwer vind ik het heel fijn om mijn eigen stenen te slijpen. Tot nu toe heb ik stenen gebruikt die vooral bij beeldhouwen gebruikelijk zijn. Dat soort stenen zijn eigenlijk niet geschikt voor het gebruik in sieraden. Ik droomde er al lang van om edelstenen te leren slijpen. De International Summer Academy in Idar-Oberstein bood de mogelijkheid om mijn droom uit te laten komen. De workshop Cut, Grinding and Polishing gegeven door Alexander Friedrich heeft mijn stoutste dromen overtroffen. Door het grote vakmanschap van Alexander, maar ook al de mensen achter

Het is ontzettend leuk om mijn serie broches Beloved memories te zien tussen het werk van de andere prijswinnaars van de Jewelry Award in Jewels & Watches. Het thema van de Jewelry Award van 2018 is Barok. Ik ben benieuwd naar de werkstukken van de afstudeerstudenten van dit jaar.

Gisteren is een van mijn dierbaren overleden. Over enkele maanden zou ze 98 geworden zijn. Ze had een groot hart vol van liefde voor de natuur en de mensen. Een fabelachtige goede verteller en ze was bovenal heel erg wijs. Toen mijn serie broches Beloved memories klaar was ben ik haar gaan bezoeken en was zij de eerste die ze mocht zien. Nadat ik op vrijdag de eerste prijs gewonnen had bij de Jewelry Award, ging ik op zaterdag apetrots aan haar vertellen dat "wij" gewonnen hadden.

Diamondland, Antwerpen, België, v.l.n.r.: Lydia Segers, Jewelry Award / Katrien De Corte, chief officer education HRD / Saskia Tossaint / Nico Delaide, Jewelry Award

Voor mij staat Precious voor de wijsheden, aanmoedigingen, adviezen en liefde die ik gekregen heb in mijn leven. Ze hebben me gemaakt tot wie ik nu ben. De vijf broches in deze serie geven elk vorm aan het gevoel dat ik bij één dierbare heb en de levenswijsheid die bij diegene hoort. Door de broches te presenteren als ware het een groep fotolijstjes wil ik het gevoel versterken dat het om mijn dierbaren en herinneringen gaat.